به گزارش اتحاد ما از کرمان، کار در ارتفاع برای بسیاری از افراد تنها تصویری از کارگران روی داربست های ساختمانی یا تکنسین هایی است که بر دکل های مخابراتی فعالیت می کنند. اما واقعیت این است که این حرفه شامل گستره وسیعی از مشاغل می شود؛ از شیشه پاک کن های برج های بلند تا کارکنان تعمیر و نگهداری خطوط انتقال برق، که هر روز با خطر سقوط، حوادث کاری و چالش های جسمی و روانی مواجه هستند. اغلب ما محل کار را پشت میز یا روی زمین تصور می کنیم، اما برای گروهی از کارگران، محل کار صدها متر بالاتر از سطح زمین است، جایی که کوچک ترین بی احتیاطی می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد.
محمد، کارگر ساختمانی ۳۲ ساله، می گوید: «وقتی روی داربست ۱۵ متری می ایستم، تنها چیزی که به ذهنم می رسد این است که یک اشتباه کوچک می تواند پایان زندگی باشد، اما همین کار نان خانواده ام را تأمین می کند.» کار در ارتفاع شغلی است که اغلب نادیده گرفته می شود، اما بدون حضور این کارگران، شهرها، برج ها و دکل های برق به سختی پابرجا می مانند.
آمارهای سازمان های کار نشان می دهد سقوط از ارتفاع یکی از اصلی ترین دلایل مرگ ومیرهای شغلی در کشور است. نبود تجهیزات استاندارد، فرسودگی داربست ها و کم توجهی کارفرمایان به آموزش های ایمنی از عوامل مهم این حوادث به شمار می آیند. یک کارشناس ایمنی در این زمینه اظهار داشت: «بسیاری از کارگران حتی کمربند ایمنی ندارند یا اگر دارند، به دلیل نبود آموزش صحیح، از آن به درستی استفاده نمی کنند؛ در حالی که تجهیزات مناسب می تواند جان هزاران نفر را نجات دهد.»
از نظر اقتصادی، ممکن است تصور شود که کار در ارتفاع به دلیل سختی و خطر زیاد، درآمد بالایی دارد، اما واقعیت متفاوت است. بسیاری از کارگران ساختمانی با حقوق حداقلی و بدون بیمه، هر روز جان خود را به خطر می اندازند. تنها بخش محدودی از مشاغل تخصصی مانند تکنسین های دکل یا کارکنان خطوط برق فشار قوی دستمزد بالاتری دریافت می کنند؛ با این حال، حتی در این مشاغل نیز «پول بیشتر» هرگز نمی تواند جایگزین سلامت و امنیت شود.
علاوه بر خطرات جسمی، کار در ارتفاع فشار روانی قابل توجهی نیز بر کارگران وارد می کند. ترس طبیعی از سقوط، شرایط نامساعد جوی، ساعات کاری طولانی و گاهی فقدان حمایت روانی، این افراد را در معرض مشکلات روحی مانند اضطراب و استرس شدید قرار می دهد. یکی از شیشه پاک کن های برج های بلند می گوید: «بارها پیش آمده که در نیمه کار طوفان یا باد شدید شروع شود و تنها چیزی که به ذهنم می رسد این است که آیا امروز آخرین روز زندگی من است یا خیر.»
با وجود اینکه قوانین کار در کشور استفاده از تجهیزات ایمنی استاندارد را الزامی کرده است، در عمل بسیاری از کارگاه ها از نظارت کافی برخوردار نیستند. برخی پیمانکاران برای کاهش هزینه ها از خرید وسایل ایمنی خودداری می کنند و در صورت وقوع حادثه، مسئولیت آن به گردن کارگر می افتد. کارشناسان تأکید دارند که علاوه بر اعمال سخت گیری های قانونی، باید فرهنگ ایمنی در جامعه و میان کارگران نهادینه شود.
کارشناسان حوزه ایمنی معتقدند که آموزش مستمر کارگران و کارفرمایان، استفاده از تجهیزات استاندارد و به روز، و نظارت جدی همراه با برخورد قانونی با متخلفان می تواند شرایط کار در ارتفاع را بهبود بخشد. با اجرای این موارد، می توان امیدوار بود که این حرفه به شغلی ایمن تر، حرفه ای تر و انسانی تر تبدیل شود؛ شغلی که در آن کارگر با اعتماد به نفس و بدون ترس به انجام وظایف خود بپردازد.
به گزارش اتحاد ما، کار در ارتفاع ترکیبی از شجاعت، مهارت و مسئولیت پذیری است. مردان و زنانی که آسمان محل کارشان است، ستون های پنهان زندگی شهری ما را تشکیل می دهند. اما تا زمانی که ایمنی، آموزش و حمایت واقعی در این حرفه جدی گرفته نشود، همچنان شاهد حوادث ناگوار خواهیم بود. آنچه مسلم است این است که هیچ پروژه ای به اندازه جان انسان ها ارزشمند نیست و کار در ارتفاع تنها زمانی می تواند انسانی تر شود که امنیت بر سرعت و سلامت بر هزینه ها اولویت یابد.
انتهای پیام/511/